O mnie: Jestem mamą 2 aniołków.
Chciałabym być mamą: No właśnie, chciałabym być mamą. Po prostu chciałabym zostać mamą ziemskiego dziecka.
Moje emocje: Przeogromny strach.
Ciąża zakończona 27 sierpnia 2014
Już po wszystkim...
Wiadomość wyedytowana przez autora 27 sierpnia 2014, 09:59
Jestem przerażona. Jutro termin @, ale też wizyta u gina. Nie umiem się cieszyć, za bardzo się boję. Cały wieczór płaczę, ze strachu o moją fasolkę. Wiem, że to niedobrze ale ja po prostu nie przeżyję kolejnej straty. Gdzieś w środku tli się nadzieja, ale jak na razie strach bierze nade mną górę. Każda wizyta w toalecie to dla mnie trauma, a chodzę tam co 15 minut.
Wiadomość wyedytowana przez autora 23 września 2014, 21:58
Jest dobrze 
Lekarz mnie uspokoił Dostałam duphaston, mam się ogarnąć i nie panikować. Moje wyniki to żadna tragedia, ale problemem jest moja psychika i stres. Pęcherzyki jak na razie są 2 więc możliwa ciąża bliźniacza ale mam się nie nakręcać, zobaczymy za 2 tyg Jedyne co zmartwiło lekarza to jakiś płyn ale powiedział chyba że to może być od jelit? Dziwne... Ale kazał się nie martwić, przede wszystkim wyluzować. Podobno od razu widać że mam trudny charakter i za bardzo się wszystkim przejmuję 
Dziś miałam ochotę powiedzieć mamie, ale muszę wytrzymać chociaż do wizyty. Wtedy będę wiedziała na pewno czy są 2 maluszki Wyluzowanie niestety nie idzie mi najlepiej. Każda wizyta w toalecie to strach. Mam niewielkie plamienia, w sumie to tylko różowy śluz. Lekarz mówił że nie ma czym się martwić, ale nie umiem. Myślę pozytywnie, ale po prostu się boję. Nie mam żadnych objawów, chyba wolałabym zawisnąć czasem nad kibelkiem No może jestem bardziej śpiąca i leniwa niż zwykle, ale nic poza tym. Nie mogę doczekać się wizyty, chociaż wiem że może jeszcze nie być serduszka/serduszek. Oby wszystko było dobrze
Jedzenie, leżenie, spanie, jedzenie, leżenie, spanie. To moje jedyne zajęcie Jestem wiecznie niewyspana i zmuszam się żeby choć obiad jakiś zrobić. Może trochę przesadzam, ale bardzo na siebie uważam. Staram się jak najwięcej leżeć, nie wysilać się zbytnio, nie nosić zakupów. Dużo obowiązków spadło na męża, ale jakoś nie narzeka Chciałam cyknąć sobie fotkę przedciążowego brzusia ale już za późno! Już nie jest płaski jak wcześniej, troszkę wyskoczył u dołu i nie chce się schować Ale to dobrze Waga zaczyna lecieć w górę, a my zaczynamy się cieszyć... Przychodzi nam to bardzo powoli, ale z każdym dniem stawiamy kroczek do przodu Widziałam po moim mężu, że on też bał się cieszyć. Ale już zaczyna przytulać się do brzuszka itd. To cudowne Mamy nadzieję że nasze dwa małe cudy zostaną z nami. Tylko tyle możemy, mieć nadzieję. Bo na nic nie mamy wpływu.
Wiadomość wyedytowana przez autora 28 września 2014, 11:17
Wkurzyłam się. Poszłam do położnej poprosić o receptę na duphaston, bo wyszło mi że nie starczy do wizyty (miała być 6.10, w poniedziałek), a ona przełożyła mi wizytę na 1.10 ;/ Zdenerwowałam się bo miałam nadzieję że w poniedziałek zobaczę może serduszka, albo chociaż zarodki... A tak to może nawet USG nie będzie chciał mi zrobić 
A nawet jeśli to pewnie zobaczę tyle samo co i poprzednio. W ogóle ta położna zaczęła się śmiać i jakimiś głupimi tekstami sypać, że niby na jakiej podstawie ja ten duphaston dostałam, że na wizyty to jeszcze za wcześnie bo nic nie widać, środa a poniedziałek to żadna różnica (no faktycznie...) i w ogóle to na pewno lekarz nie będzie mi kazał dalej brać tego duphastonu. Wredna baba tak mi ciśnienie podniosła że mało co nie płakałam jak wróciłam do domu...
Jutro mam iść na betę. Jakoś spanikowałam, że coś jest nie tak i poszłam po test. Oczywiście wyszedł pozytywny, nawet testowa kreska odrobinę ciemniejsza od kontrolnej. I od razu mi się humor poprawił Boję się tej wizyty i bety, a jednocześnie chcę już to mieć za sobą i wiedzieć na czym stoję. Ta niepewność jest najgorsza. Tak bardzo bym chciała urodzić te dwa maluszki...
A w ogóle to musiałam wczoraj powiedzieć mamie, bo poprosiłam żeby nie paliła przy mnie. Ucieszyła się Chyba ona jedna zawsze się cieszy Ale kazałam jeszcze nikomu nie mówić.
Po wizycie. Mam mieszane uczucia, trochę się boję. Ciąża wygląda na trochę młodszą niż wychodzi z OM. Jeden pęcherzyk na pewno wygląda ok. W drugim nie widać na razie jakiejś otoczki, ale oba urosły dwukrotnie więc wszystko idzie w dobrą stronę. Gin powiedział że pewność czy będą 2 maluchy będę miała dopiero po 12 tyg bo do tej pory dużo może się zdarzyć. Mam brać dalej duphaston i widzimy się za 2 tyg, wtedy sytuacja się rozjaśni bo powinny być zarodki. Boję się, ale wierzę że obie dzidzie się rozwiną. Bardzo tego chcę.
Dziękuję Wam wszystkim za wsparcie Jesteście kochane i każdy komentarz napawa mnie optymizmem. Zarażacie mnie wiarą w to, że będzie dobrze
Zaczęły mnie boleć sutki!!! W końcu w moich cyckach się coś ruszyło 
W nocy wstaję po 4 razy na siku, a sny to mam takie że strach mówić. No kryminały jakieś mi się śnią i to na prawdę chore! Mój brzuszek jest dość duży jak na 5t 2d. Z rana jest mniejszy, ale przez resztę dnia wygląda tak:
http://naforum.zapodaj.net/thumbs/15c8ffe83be6.jpg
No fakt, dawno nic nie pisałam Dziękuję Gosiu że pytasz :*
Wczoraj byłam u endokrynologa. Mam za małą tarczycę, TSH za wysokie. Myślał że mam Hashimoto ale badania, dzięki Bogu, to wykluczyły Ale i tak mam brać Euthyrox i za 6 tyg sprawdzimy czy nie trzeba większej dawki.
Fizycznie czułam się dobrze aż do dziś Cały dzień mnie muliło i bolała mnie głowa.
Psychicznie było w miarę, ale mam gorszy czas. Nadal mam śluz podbarwiony na różowo lub brązowo. Mam tak do początku i gin mówił że tak może być. Ale dobijają mnie moje sny. Wczoraj śniło mi się że oba maluchy się nie rozwijają. Widziałam wyraźnie obraz na USG. A dziś śniło mi się, że dzieciaczki były już spore, takie małe człowieczki. Tylko że jeden z nich nie żył, a lekarz (ordynator którego nienawidzę i staram się omijać szerokim łukiem) powiedział że drugi też nie przeżyje. Pamiętam też dobrze obraz z USG jak jeden maluch się ruszał, a drugi był jakiś zdeformowany. Wiem że te sny mogą być przez to, że za dużo myślę, ale na prawdę staram się jak najmniej. Te sny mnie wykańczają...
Wiadomość wyedytowana przez autora 8 października 2014, 20:26
Dziś Dzień Dziecka Utraconego. Morze łez wylałam już w sobotę na pogrzebie dzieci nienarodzonych, więc może dziś obejdzie się bez.
Ten rok był bardzo ciężki, straciliśmy dwoje dzieci. Mam nadzieję że teraz wszystko się odmieni i te 2 maleństwa w moim brzuszku zostaną z nami. Dziś się wszystko okaże, bo dziś mam też wizytę, powinny już być serduszka. Mam nadzieje że Oluś razem z drugim Aniołkiem zaopiekują się swoim rodzeństwem i zadbają żebyśmy my nie musieli już płakać.
Mamy czwórkę dzieci: 2 w niebie i 2 w brzuchu. Pokochaliśmy Was wszystkich od pierwszego pozytywnego testu i kochamy nadal. Miłość matki/ojca do dziecka nigdy nie ustaje.
5.05.2014- Aniołek Olek [*]
27.08.2014- Aniołek [*]
Bardzo za Wami tęsknimy i kochamy.
Dzidzia jest tylko jedna, ale ślicznie bije jej serduszko! Jestem mega szczęśliwa Maluszek ma 0,9 cm i wygląda na 6t+6d, czyli ok. Może któregoś dnia wkleję zdjęcie, ale nie jest zbyt wyraźne. Dostałam Acard i skierowanie na podstawowe badania, kolejna wizyta za 2 tyg i zakładamy kartę ciąży
Jeju mogłabym latać z tego szczęścia Ale właśnie przypomniałam sobie że nie miałam dziś nawet czasu żeby postawić lampkę moim Aniołkom. Może zaraz namówię męża żebyśmy skoczyli na cmentarz, muszę przecież podziękować swoim dzieciaczkom że nad nami czuwają!
No tak, znów długo nie pisałam Jakoś nie wchodzę za bardzo na komputer. Czasem nie mam czasu, a czasem ochoty. Raz dziennie tylko wpadnę na forum i podczytam pamiętniki. Wolny czas wykorzystuję na leżenie w łóżku Ogólnie nie mam apetytu, jest mi niedobrze. Co bym nie zjadła, zaraz boli mnie brzuch i mdli. Mam okropne sny i nie wysypiam się. A od dwóch dni chodzę jak zombie. Mimo że nie męczą mnie wymioty to i tak jestem nie do życia.
Moja kotka się pochorowała (prawdopodobnie ma świąd? Nie wiem skąd!) i wydrapała sobie ranę na głowie. Trzeba jej pilnować żeby się nie drapała więc dzisiejszej nocy w większości nie spałam, wstałam o 13. Skoczyłam z Kicią do weterynarza i położyłam się z powrotem. Mąż za mnie sprzątał a ja wstałam o 17! Chyba nigdy tak nie spałam ale byłam wykończona bo wtorkowa nocka też była zarwana- odwoziłam bratową na busa i wróciłam do domu o 5 rano. Od dwóch dni nie mamy ciepłej wody i ogrzewania ;/ Wczoraj wieczorem mieli włączyć z powrotem a tu dupa, grzejniki nadal zimne więc sobie zamarzam. Mam tylko nadzieję że się nie przeziębię...
No i tak sobie użalam się nad sobą od wizyty do wizyty Wczoraj zaczęliśmy 9 tydzień i mam nadzieję że dzidzia sobie tam ładnie fika w brzuszku. Ale to beznadziejne samopoczucie chyba nie bez powodu. Dla naszej fasolki wszystko przetrwam i to z uśmiechem na ustach W poniedziałek idę oddać krew i mocz do badań, a w środę kolejna wizyta
No i kolejna wizyta za Nami. Dzidzia rozwija się super, wygląda dokładnie na 9 tyg więc idealnie co do dnia Chyba widziałam jak się rusza, a na zdjęciu wygląda jak malutki Grubasek Ma 2,3 cm.
Gin miał tylko zobaczyć tętno przez brzuch, ale nie wierzył w to co widzi: 2 dzidzie. No i tutaj te gorsze wieści: ujawnił się drugi maluch, ale niestety nieżywy. Zatrzymał się na 6-7 tyg. Ogólnie nie powinno to zagrażać żywemu Maluszkowi bo mają oddzielne owodnie i kosmówki, ale trzeba to obserwować. Gdyby zatrzymał się na wcześniejszym etapie to by się wchłonął (2 tyg temu myślałam że tak się stało), ale tak duży zarodek już tam zostanie. Przypadek jeden na milion, ale zdarza się. Bardzo dziwne uczucie nosić w sobie martwe i żywe dziecko... Z jednej strony mi przykro że jeszcze jeden Aniołek dołączył do naszej rodziny, a z drugiej jestem szczęśliwa że Maluch się rozwija. Mam tylko nadzieję że wszystko będzie dobrze.
Z innych wiadomości to odstawiamy duphaston, kolejna wizyta za 3 tyg (19.11) i to będzie badanie pierwszego trymestru, czyli przezierność karkowa itp.
Na 2.11 miałam termin z Olkiem... Tego dnia powinnam przygotowywać się do porodu, a może już mieć Go obok, a nie odwiedzać na cmentarzu... Niestety los chciał inaczej.
Ale pociesza mnie to, że noszę pod sercem kolejne życie, to mi bardzo pomogło przetrwać ten dzień.
Jesteśmy w 11 tygodniu i z niecierpliwością czekam na kolejną wizytę. Myślę że jeśli będzie ok to choć troszkę odetchnę. Dziś poszła ostatnia tabletka duphastonu.
Z objawów to wróciły mi delikatne poranne mdłości. A poza tym często sikam, zwłaszcza w nocy, mam okropny trądzik, jem albo bardzo dużo albo bardzo mało no i delikatny ból piersi.
No i tak sobie żyjemy od wizyty do wizyty i rośniemy (ja na pewno, zwłaszcza boczki )
Dziś zaczęliśmy 12 tydzień. Teoretycznie przekroczyliśmy "granicę bezpieczeństwa", ale ja już dawno w nią wierzę. Wizyta już za tydzień, szybko zleciało! W ogóle skąd te 12 tyg? Jak, kiedy? We wtorek endo, a w środę gin. Oby z dzidzią wszystko było ok, ale piersi nadal bolą więc to daje mi ogromną nadzieję Co raz bardziej zaczyna do mnie docierać że to dziecko faktycznie może pojawić się na świecie. Chociaż wiadomo, myśli mam przeróżne. A w moich snach to już wcale takie cuda się dzieją że głowa mała.
W niedzielę prawie zemdlałam w kościele. Na szczęście byłam z bratem (mój mąż kościół omija szerokim łukiem), bo nie byłam w stanie sama wyjść na zewnątrz.
Mój brzuch chyba się jak na razie zatrzymał. Zbieram się do zestawienia zdjęć z różnych tygodni w jedno żeby sobie porównać ale ostatnio u mnie chęci swoją drogą, gorzej z wykonaniem
Kochanie, rośnij!!! 
No i jestem po wizycie u endo. Wszystkie wyniki (TSH, ft3, ft3, anty-TPO, anty-TG) są super TSH spadło z 3,5 do 0,89. Euthyrox dla bezpieczeństwa biorę dalej, może do końca ciąży, zobaczymy. Aha, no i mam sympatyczną tarczycę Trochę mała, ale sympatyczna 
Jutro gin, a ja mam mix wszystkiego w głowie! Mimo że czekałam na tą wizytę z niecierpliwością teraz wcale nie mam ochoty na nią iść, pewnie dlatego że się boję. Okropnie się boję, ale jestem przygotowana na wszystko. Jakoś nie potrafię uwierzyć w to, że Bóg da mi aż tyle szczęścia... Tak bardzo bym chciała zobaczyć jutro fikającą dzidzię, chociaż nie jestem w stanie sobie tego nawet wyobrazić! Tak bardzo chciałabym doczekać ruchów i kopniaczków. Czy wreszcie będzie mi to dane? Proszę, trzymajcie mocno kciuki za naszego Dzidziulka!
Kochane, dziękuję za kciuki! Wszystko jest pięknie!
Poszłam na 13 zarejestrować się do położnej, akurat przyszedł lekarz i pyta który mamy tydzień. Mówię że równo 12, a on na to: "A to będzie miała Pani dziś niespodziankę!" W ogóle rozśmieszał mnie i mi ciśnienie za wysokie wyszło więc trzeba było zmierzyć jeszcze raz No i tak sobie myślałam przez pół dnia co miał na myśli. O 15:30 weszłam do gabinetu, jeszcze za nim położyłam się do USG ginek mówi "no i co się Pani tak stresuje? Już pokazuję bijące serduszko, zapraszam". No i jeździ mi po brzuchu, pokazuje dzidzię, serduszko, mogłam też posłuchać I nagle doktor robi pstryk: jest moja niespodzianka! USG 3D! Wiedziałam że dostali dziś nowy aparat USG ale nie wiedziałam że z 3D (przypominam że chodzę na NFZ!) Ucieszyłam się, bo miałam się umawiać na 3D ale to w innym mieście i koszt 200-300 zł. A tu będę miała za darmo Dzidzię było tak ładnie widać i dostałam piękne zdjęcia
Maluch ma 6 cm, przezierność i kość nosowa super. Fikał sobie, machał rączkami i nóżkami, ale nie chciał pokazać co ma pomiędzy nimi Jestem przeszczęśliwa! To takie cudowne zobaczyć tego maluszka jak sobie skacze i rusza się A jaką miałam ochotę coś kupić jak zobaczyłam te ubranka w promocji w tesco! Muszę się powstrzymywać, ale myślę że od przyszłego miesiąca zaczniemy kupować jakieś drobnostki żeby rozłożyć wydatki
Po drugim maluszku nie ma śladu, więc następna wizyta dopiero 17 grudnia. 6 dni po moich urodzinach i 2 dni przed urodzinami męża.
Tak prezentowaliśmy się w kolejnych tygodniach, nie widać w sumie żadnej różnicy:
http://naforum.zapodaj.net/thumbs/b3e5b2cb7610.jpg
A tak wygląda nasz maluszek
http://naforum.zapodaj.net/thumbs/146dff7825e2.jpg
Coraz bliżej święta!
Kocham Boże Narodzenie Nie mogę się doczekać tego biegania po sklepach, strojenia choinki, gotowania, pakowania prezentów no i oczywiście tego, że przyjeżdża mój tata Tylko oby śnieg w tym roku spadł! Bo w tamtym roku święta były bez śniegu i nie było takiej magii...
Mam nadzieję, że tym razem będą wyjątkowe. Że na grudniowej wizycie wszystko będzie w porządku i w święta będziemy mogli pochwalić się chociaż najbliższej rodzinie.
A tak wyglądamy na końcówce I trymestru
http://naforum.zapodaj.net/thumbs/dca65cb408b8.jpg
Mam dziś beznadziejny humor, chce mi się płakać, i wszystko doprowadza mnie do szału Pokłóciłam się z mężem, jak zwykle o kasę. Wiem, że hormony miały w tym swój udział bo w sumie to się niepotrzebnie uniosłam i rozpłakałam bez większego powodu. Wydaje mi się że ta ciąża jest dla mnie bardzo trudna, ten stres plus kilka innych problemów i coś we mnie w końcu pękło. Mąż miał dostać dodatkową kasę na święta, ale okazało się że jednak tych pieniędzy nie będzie i Boże Narodzenie nie będzie wyglądało tak jak sobie wymarzyłam.
Nie mam nawet z kim pogadać Moje przyjaciółki tak się kompletnie zmieniły, że sama zaczęłam ich unikać... M nie potrafi mnie nigdy do końca wysłuchać. Jak zacznę jej opowiadać o swoich problemach, to zaraz mi przerywa i zaczyna temat np swojej siostry która jest w ciąży, ale dziecko jest chore i ma urodzić się martwe. (To bardzo przykre i nie mam nic przeciwko rozmowie o tym.) Albo jaka to rodzina męża siostry jest nienormalna. A to ona sama taka biedna, na nic nie ma pieniędzy. Ja chcę z nią rozmawiać, o wszystkim, ale chcę też być wysłuchana. A to niestety nierealne, mam wrażenie że ona zaraz chce mi udowadniać że ona to ma gorzej. No chyba nie o to chodzi w przyjaźni żeby się o to licytować... Zmieniła się też pod wpływem chłopaka. Udaje że jest w takim idealnym związku, a odzywa się do mnie tylko wtedy kiedy on wyjdzie gdzieś z kolegami. Nigdy nie wychodzi kiedy ja to zaproponuję bo zawsze "jest umówiona z R". Tylko dlaczego to ja mam zawsze być na zawołanie? Ostatnio napisała do mnie na fb, że nie odzywała się bo nie miała czasu i kasy żeby doładować konto i zadzwonić. Ciągle mówi że nie ma pieniędzy, a za chwilę się chwali że kupiła sobie taki i taki drogi kosmetyk. Albo wrzuca zdjęcia z różnych wyjazdów ze swoim facetem. A to urlop w Mikołajkach, to tu, to tam. Mnie na prawdę nie interesuje ile ona ma pieniędzy i co z nimi zrobi, tylko po co robi z siebie na siłę ubogą? Ja nigdy niczego przed nią nie udawałam, w końcu jest (a może była) moją przyjaciółką, więc po co.
Z J. też nie potrafię już rozmawiać. Na każdy mój problem ma jedną odpowiedź: film o sile ludzkiego umysłu, w sensie że jeśli będę myśleć pozytywnie, to w moim życiu będzie super. No jakoś nie zauważyłam efektów. W pierwszej ciąży nawet mi do głowy nie przyszło że coś może być nie tak, a jednak mój synek nie żyje. No więc J zbywa mnie swoimi filmikami, a za jakiś czas pisze że jest zrozpaczona bo ma depresję jesienną (bez powodu). Och jaką miałam ochotę wysłać jej jeden z jej filmów...
Nie wiem czy to ja się tak zmieniłam... Może zbyt dużo przeszłam i już nie potrafię z nimi rozmawiać. W każdym bądź razie to smutne. Samej siebie mi żal.
Moja mama... Mamy bardzo dobry kontakt, ale też mnie dziś lekko wyprowadziła z równowagi (oczywiście tego nie pokazałam). Ciągle obgaduje do mnie moich starszych braci. Fakt, straszne głąby z nich. Nie radzą sobie w życiu, wiecznie siedzą w portfelu mojego taty (mimo że już dawno są na swoim i pracują w Norwegii). No i mama wylewa na mnie te swoje żale, mówi że powie im to czy tamto, zrobi to i to, że nie będzie dla nich już taka dobra (bo szacunku do rodziców też chłopcy mają niewiele). A jak przyjdzie co do czego to skacze nad nimi jak nad jajkami, a mnie spycha na dalszy plan. No cóż, o moje względy starać się przecież nie musi, bo zawsze jestem przy niej.
Jest mi smutno, bo zawsze wszystkim pomagam a teraz siedzę przed komputerem i płaczę. Sama.
Dziękuję Wam bardzo dziewczyny za słowa otuchy Na Was zawsze można liczyć Bardzo mi pomogło wypisanie się tutaj, a potem najadłam się słodyczy i poszłam spać
Moje dziecko zamówiło sobie princessę kokosową i colę No i musiałam pójść do sklepu, na szczęście mam tesco pod samym blokiem Cola oczywiście w puszce, nie kupuję dużych butelek, niech nie kusi
Byłam dzisiaj u dentystki. Mimo że nie cierpię wizyt, to uwielbiam tę kobietę. Jest taka miła i wyrozumiała, najlepsza Miałam leczenie kanałowe, którego się bałam ale nie było najgorzej. Zaleczyła mi 2 kanały, trzeci we wtorek bo nie chciała mnie trzymać tak długo na fotelu, i tak ciężko mi było wytrzymać tą godzinę w jednej pozycji. No i okazało się że kanałowe w ciąży pokrywa fundusz więc 300 zł zostało mi w kieszeni, będzie dla dzidziusia, ale to już po wizycie Nie mogę się doczekać aż mu coś kupię! A w ogóle to mam przeczucie że to chłopak Mój mąż mówi że dla niego obojętne (tak, wiem, dziwny jest ).
We wtorek miałam imieninowych gości ale założyłam luźną kieckę i nikt się nie domyślił Wszyscy byli nie pijący więc z tym też nie było problemu. Inaczej ciężko by mi było się wykręcić bo raczej nigdy nie odmawiałam piwka czy winka.
Jeszcze aż 3 tygodnie do wizyty!