Ciąża po IVF, rodzimy w 2022! :)

A ja mam pekniecie 1 stopnia i mi nie pozwalają siadać ani karmić na siedząco. Mam założone szwy rozpuszczalne...

Po 1 porodzie miałam pęknięcie 1 stopnia, pamiętam że było dość dużo szwów i karmiłam na siedząco, bo nie umiałam na leżąco 🤔

CC to jednak operacja, więc brałam ją pod uwagę w ostateczności. Może mniej się "męczysz" podczas porodu ale potem dłużej dochodzisz do siebie (sporo dziewczyn po cc, chodziło zgięte w pół) i możesz mieć w przyszłości problemy z blizną.
No ale jak jest ciężki poród i duże dziecko to CC często jest lepsze dla kobiety. Każda z nas ma inny próg bólu, inną budowę ciała, przez co inaczej znosimy poród

Dzięki za radę! Kurde chyba spróbuję... Mam w domu.

Dziewczyny jakie książki o ciąży i macierzyństwie polecacie? Muszę zacząć coś czytać w tym temacie bo czuje się taka nieprzygotowana 🙈

Coś w tym jest,ale jak napisałaś potem ..boję się dochodzenia do siebie itd, ja mam torbiel w głowie i nie ma szans na próby SN wg. Neurologa, na razie pod kontrolą i nie rośnie ,ale może pęknąć i byłoby nieciekawie,po drugie jak się okazało przy kontroli u okulisty odkleja mi się siatkówka i muszę wykonać laseroterapię jak najszybciej ,a trzy mały wciąż ułożony pośladkowo 😄chociaż to trzecie to najmniejsze zmartwienie 🤪

"W oczekiwaniu na dziecko"
"Mamy dla Mamy"

Tez mam takie podejście. Jeśli lekarz każe, to trudno. Ale jeśli nie, to się nie będę na siłę pchać w żadne operacje

Nina śpi to może tez coś napisze o swoim porodzie skoro piszecie ze mogą to być dla was przydatne informacje

Ogólnie jak już wspominałam z Iga miałam wywoływany poród, po 24 h balonika miałam 7 cm rozwarcia ale po ponad 4 h zero postepu i decyzja o cc. Po tamtych przeżyciach po cichu marzyłam ze jeśli kiedyś będzie mi dane chciałabym spróbować odczarować poród i urodzić naturalnie. Od jakiegoś czasu nieśmiało się do tego przygotowywałam. Tak naprawdę do ostatniej chwili nie potrafiłam się zdecydować czy może nie lepsza będzie cesarka, głównie ze względów organizacyjnych, wiadomy czas porodu, termin powrotu do domu do Igi itp. Gdzieś głęboko jednak czułam ze muszę spróbować. Zaczęłam oglądać filmiki izabeli dembinskiej (gorąco polecam!) nt oddechu, pracy w skurczach itd. Dołączyłam do grupy vbac na fb i starałam się inspirować historiami udanych porodow naturalnych po cc
Gdy dotrwałam do 39+0 kiedy miało nastąpić planowe przyjęcie na oddział, straciłam nieco wiary, bo bałam się ze historia się powtórzy - balonik, sztuczne rozwarcie, zero postepu i znowu cc. Ale starając sie zachować pozytywne nastawienie uznałam ze lepsza taka próba niż żadna
Przy przyjęciu na oddział w czwartek okazało się ze szyjka jest miękka, podatna i jest już rozwarcie na 1 palca (nieco ponad tydzień wcześniej na ostatniej wizycie u gin było na opuszek). Dostałam info ze następnego dnia zbada mnie jeszcze ordynator ale zapewne dostanę balonik. Nie byłam do końca pocieszona ale postanowiłam wykorzystać ten dzień na odpoczynek. Nie mniej od momentu badania czułam jakoś bardziej brzuch i pojawiały się serie nieregularnych skurczów które po jakimś czasie mijały i które byłam w stanie spokojnie znieść. O 23 położyłam się spać z poczuciem ze coś się może zacząć w nocy. Nawet strofowalam męża zeby się określił czy chce w jakikolwiek sposób uczestniczyć w porodzie żebym wiedziała na co mam się nastawić i zeby ogarnął uniform szpitalny dla tatusiów jeśli planuje dołączyć wcześniej mąż był bardzo na nie i było mi trochę przykro, ale powiedziałam mu ze tak naprawdę nawet jeśli będzie na korytarzu i potem będzie mógł kangurowac Ninę to będę i tak szczęśliwa.
Juz w piątek po 3, chyba coś ok 3:40, obudziłam się z potrzeba pójścia do wc na kupe 🙈 potem czułam lekkie skurcze, znowu widziałam kawałek czopa śluzowego na papierze (odchodził na raty kilka dni), ale zaraz położyłam się spać. Tak właściwie to już tylko drzemałam bo w niedługim czasie sytuacja się powtórzyła i musiałam iść do wc. Wtedy skurcze stały się mocniejsze i bardziej regularne. Zaczęłam mierzyć - wypadały co 7/8 min. Po jakimś czasie było to już co 2,5-3 min wiec uznałam ze się spakuje na wszelki wypadek, zadzwoniłam do męża zeby dać mu znać (była już 4:53) i poszłam do położnych zgłosić ze chyba rodzę zostałam podpięta pod ktg (dla mnie najcięższe momenty porodu bo szpital ma tylko normalne aparaty i trzeba leżeć na łóżku wtedy). Na aparacie skurcze średnio mocne ale regularne. Po badaniu 2 palce/4 cm rozwarcia. Decyzja ze zostaje na porodówce najpierw dużo się działo bo wszystkie papiery, wypytywanie o rożne formalne kwestie, poszłam z położna na lewatywę (sama chciałam) - to było dość intensywne przeżycie przy skurczach co 2-3 min miałam się potem umyć. Trwało to na tyle długo ze nastąpiła zmiana personelu i przejęła mnie cudowna położna Pani Ela. I jestem pewna ze gdyby nie ona, znowu skończyłabym na cesarce. Przy rozwarciu 4 cm już miałam mały kryzys, a ona natchnęła mnie nowymi siłami. Cały czas tez informowała mnie ze mąż już jest w szpitalu, ze czeka pod sklepem zeby kupić uniform, ze zaraz ze mną będzie. Dopingowała żebym dobrze oddychała na skurczach, bardzo dokładnie przestudiowala mój plan porodu i zrobiła wszystko zeby go spelnic. Wielokrotnie mówiła ze porodówka to jej powołanie i ze ona to kocha i ja naprawdę to czułam! Po 7 mnie badała i miałam wtedy rozwarcie na ok 5 cm, po kryjomu trochę podmasowala mi szyjke. Ok godz 8 poszłam na badanie u ordynatora (wszystkie pacjentki z oddziału były badane) i wtedy miałam dalej ok 5 cm rozwarcia. Po badaniu mąż wszedł na sale, choć już wcześniej widziałam ze czeka na korytarzu i to dodało mi otuchy. I od tego momentu tez wszystko mocno przyspieszyło mąż bardzo dokładnie słuchał instrukcji położnej i kiedy ja nie potrafiłam się skupić przekazywał mi te same informacje. Masował mnie po plecach na zmianę z panią Ela, cały czas razem z nią powtarzał jak świetnie sobie radzę. Oboje tez żartowali co mi pomogło zachować kontakt z rzeczywistością i odrobine dystansu mimo bólu. Pani Ela przekonała mnie zeby poczekać na kroplówkę z paracetamolu do 8 cm rozwarcia bo ja można podawać co 6 h (jedyna opcja w szpitalu plus znieczulenie wziewne przy skurczach partych), zgodziłam się. Musiałam wytrwać kolejne ktg na łóżku i tu znowu gorzej mi szło z oddychaniem ale pani Ela była bardzo wyrozumiała. Po ktg miałam dostać coś wspomagającego zeby szyjka stała sie jeszcze bardziej podatna, w między czasie moglam przekręcić sie na łóżku na kleczki i wtedy poczułam ze będę wymiotować. Pani Ela powiedziała, ze to bardzo dobry objaw, zbadała mnie w tej pozycji i okazało się ze mam już 8 cm rozwarcia wiec leki nie są potrzebne. Dostałam kroplówkę z paracetamolu ale totalnie nie poczułam różnicy. Plusem było to, ze moglam znowu chodzić. Gdy kroplówka schodziła Pani Ela przyniosła materac żebym na podłodze mogła popracować na czworaka. Potem w planie była piłka i prysznic ale już nie doczekałam bo gdy zeszłam na materac nagle poczułam ze skurcze się zmieniły, zaczęłam głośno krzyczeć, położna zapytała czy czuje parte, krzyczałam ze tak. Znowu mnie zbadała na klęczkach i było 9 cm rozwarcia. Było już tak blisko a ja wtedy przeżywałam kryzys. Te parte skurcze były zupełnie inne i ciężko było się skupić. Pomimo płaczu ze nie chce już, ze nie dam rady, itp dałam się przekonać zeby wejść na łóżko i położyć się na plecach, bo wtedy pani Ela mi pomoże przyspieszyć rozwarcie. Za moment faktycznie było 10 cm i leżąc na plecach zsunelam się niżej do pozycji kucznej. Położna zapytała czy chce tak rodzic, krzyknęłam ze tak. Powiedziała ze ok, przygotowała sobie krzesełko i zaczęła sie najważniejsza cześć pracy główka bardzo ładnie sie wstawiała, chwile musiałam sie półozyc na boku z przyciągnięta noga do siebie zeby pomoc małej wykonać obrot, ale końcówka znowu była w klęczkach. Głowa urodziła sie na 5-6 skurczach, żaden nie zmarnowany (na każdym po 2-3 parcia), położna i pani doktor która dołączyła w między czasie bardzo mnie chwaliły ze tak efektywnie pracuje. Gdy głowa była już na końcówce pani Ela powiedziala ze teraz będzie trudna cześć bo będzie chciała chronić krocze i ze znowu będę musiała zmienić sposób oddychania gdy mi da znać. Byłam przygotowana ale gdy przyszedł kolejny skurcz ona była w trakcie nacięcia, a ja dosłownie wypchnelam mała do końca bo już nie dało sie tego zatrzymać. Ninka wystrzeliła w ręce pani Eli która łapała ja dosłownie nad fotelem a pierwszy krzyk usłyszałam gdy tylko poczułam ze sie wyslizgnela potem była już bajka - przytulaski, mąż nie chciał przeciąć pępowiny bo bal sie ze zemdleje 😁 ale puściły go emocje i sie popłakał potem próba rodzenia łożyska zakończona łyżeczkowaniem w krótkim uśpieniu i wtedy mąż kangurowal mała (ok 40 min). Na oddział noworodków zjechaliśmy ok 12, wtedy musiałam pożegnać sie z mężem i mała została zwazona i zmierzona. Wcześniej już dostała 10/10 pktow w papierach mam wpisane ze 1 faza porodu trwała 3,5 h, druga 25 min oprócz tego paracetamolu rodziłam bez znieczulenia. nie spodziewałam sie ze pójdzie mi tak sprawnie. Panią Elę oczywiście wysciskalam, wzruszylam sie totalnie i popłynęło kilka łez podziękowałam całemu personelowi ze pomogli mi odczarować poprzedni poród byłam zmęczona, obolała ale totalnie dumna z siebie i Niny ze tak pięknie nam poszło od tego czasu zebrałam tez mnóstwo pochwal od personelu szpitala ze taki piękny poród po cesarce! Ze byłam mega dzielna - nie powiem, bardzo miło coś takiego usłyszeć od tylu osób, dalej sie wzruszam gdy to słyszę

Makt - przepięknie się to czyta! Emocje zawarte w słowach...🥺

Makt - Kejtusia dobrze to ujęła. Dziewczyny po takich opisach naprawdę chce się rodzić SN!!! Choć ja się strasznie boję, że nie dam rady... kondycja zerowa - dopiero niedawno mogłam.wrócić do dłuższych spacerów, podeszły wiek😅 i jakoś tak charakterologicznie brak woli walki. No ale czasu jeszcze sporo, choć na tę chwilę łożysko na przedniej ścianie nisko. Z czego jeszcze korzystałyście, żeby się przygotować

kid_aa ja oprócz położnych w stylu Izabeli Dębinskiej dołączyłam do grupy Błękitny Poród na fb. Czytałam historie dziewczyn i starałam się nastroić pozytywnie. Chodziłam też na jogę ciążową i tam ćwiczyłam oddechy. Dużo buczenia, niskich dźwięków - bardzo mi pomogły, zwłaszcza w domu. Nie powinno się krzyczeć wysoko bo zaciskają mięśnie dna miednicy, chociaż moja sąsiadka się darła w niebogłosy i urodziła szybciej ale to był kolejny poród u niej
Ja jestem dosc silną psychicznie osoba ale po 13 godzinach rodzenia naprawdę myślałam, ze nie dam rady. Traciłam świadomość jak na tych filmikach z kolejek w parkach rozrywki
Cuciła mnie myśl, że już tak daleko doszłam i nie warto się poddawać plus chwaliły mnie położne bardzo za prace - może to miało mnie dopingować a wcale nie było prawdą hehe ale fakt jest taki, że czułam moc i dawałam z siebie wszystko. Położne zreszta mocno pomagały z pozycjami i ja nie sądziłam, ze ta praca wymaga tyle siły fizycznej. Mąż mówi ze na koniec ona się zaparło o to łóżko i ciągnęła mnie z całej siły za ręce - to była super pozycja dzięki której urodziłam. Miałam takie zakwasy wszędzie jakbym marston przebiegła

Zielona87 z takimi wskazaniami to w ogóle nie ma co ryzykować. To jest takie ciśnienie, że ja zamykałam oczy bo się bałam ze mi jakieś naczynia pękną

Makt, piękny poród ☺️

Ja też drugi poród bardzo dobrze wspominam
Również polecam grupę Błękitny poród na fb.

Dziękuje dziewczyny za miłe słowa. Zgadzam się z Anna ze są sytuacje kiedy lepiej nie ryzykować. Ja tak naprawdę tez musiałam przyjąć na siebie to, ze blizna po cc może pęknąć, mogę dostać krwotoku itp. Ale i moja pani doktor i personel szpitala najpierw sprawdzili jak to u mnie wszystko wyglada. A później mimo obaw ze będę musiała spędzić dużo czasu pod ktg w celu monitoringu stanu blizny, na szczęście myśle miałam oszczędzone do minimum to badanie a przy badaniu ordynator nawet powiedział coś w stylu „jakby sie pani znudziło to proszę nam dać znać, ale póki co naprawdę ocenia gardzi wysoko i pozytywnie pani szanse na poród siłami natury”. I to chyba tez mi dało dużo, ta świadomość ze jeśli w którymś momencie zmienię zdanie to nikt mnie nie będzie oceniał, ze to mój wybór

@Makt - co za historia, musiały być emocje. Wzruszył mnie Twój opis.

Ja dalej odpoczywam po latach starań...Może, dlatego, że nie odczuwam dolegliwości to jeszcze średnio dochodzi to, że jestem w ciąży, a zaraz połowa. Od kiedy najlepiej zacząć ćwiczenia, lato i średnio się chce ćwiczyć w domu z YT. Nie zapisałam się jeszcze do szkoły rodzenia. Jak czytam wasze wpisy, to wygląda, że jestem w ogole nieogarnięta

Pytanie: W moczu wyszły mi poj. bakterie. Lekarz mi przepisał
Symbactin na 3 dni,trochę na zaś.Brała któraś to? Boję się antybiotyków. Nie czuję, żadnych objawów, może uda się pozbyć bakterii priobiotykami?

hej dziewczyny !!!
gratulacje dla mamusiek !!! uwielbiam czytać opisy porodów, dzięki temu jestem spokojniejsza i wiem czego można się spodziewać.
Mi się marzy poród SN i na razie lekarz mówi że nie ma przeciwwskazań jeżeli dostane zaświadczenie od okulisty - a że mam dużą wadę, mężowi się odwarstwiła siatkówka, więc to trochę zawsze strach

Jakbym czytała o sobie 😆ja mam występny termin cc za niecałe 3tyg i spinam dopiero poślady ,a że dobrze znoszę ciąże i te upały tez mi nie straszne ,to nie dowierzam ,że to zaraz 😆szkołę rodzenia mamy już za sobą, a zapisaliśmy się w 28tc jakoś ,więc masz jeszcze czas ,a i wybór jest spory . Odnośnie bakterii w moczu ,to ja miałam jedynie raz w badaniu ogólnym i dostałam od razu dwie saszetki monuralu. Wydaje mi się że na wyrost trochę, bo w posiewie nic nie wyszło później 🤦‍♀️ale wzięłam je i od kilku msc mocz bez zarzutów . Pamiętaj ,by zawsze pobierać go po podmyciu się i ze środkowego strumienia . Mi się wydaje ,że mogłam go wtedy źle pobrać 🤷‍♀️

Dziewczyny dziękujemy za szczegółowe opisy porodów i ogromne gratulacje dla was! 🥰

Już od kilku dni miałam tu wejść i sprawdzić czy Makt i Estrella już po i tak! Gratulacje Dziewczyny 🍾🍾🍾 wszystkie wyrobilysmy się w czerwcu

Pierwszy dzień jestem zupełnie sama z moją dwójka chłopaków i póki co żyje ale dobrze mi z myślą że mąż wróci dzisiaj wcześniej :p

Ja na liczne bakterie brałam monural i pomogło od ręki. Nie znam tego leku co Ty masz. A posiew robiliście?